Korzystanie z systemu Windows 7 przy niezmienionej i standardowej konfiguracji może okazać się dosyć denerwujące z racji sporego obciążenia komputera. Podpowiem Wam, jak bezpiecznie przyspieszyć działanie całego systemu. Bez znaczenia jak mocny mamy komputer i wcale nie musimy rezygnować z atrakcyjnego wyglądu itp.
Na początku zajmiemy się podstawowymi i najprostszymi modyfikacjami, natomiast każdej kolejnej części poradnika postaram się przedstawić coraz bardziej wyszukane i zaawansowane opcje konfiguracji.

1. Autostart.
Zmiany przeprowadzimy w dobrze znanym msconfig.
Wchodzimy w START i w polu wyszukiwania wpisujemy właśnie „msconfig„. W zakładce „Uruchamianie” wybieramy programy, które mają zostać uruchomione wraz z Windows.
I zostawmy naprawdę ważne programy, których koniecznie potrzebujemy, bo im mniej programów zostawimy, tym szybciej system się załaduje.
Po dokonaniu wyboru, klikamy „Zastosuj” i to wszystko.

2. Uruchamianie z pomocą wszystkich rdzeni procesora.
Faktem jest, że systemy Windows korzystają zawsze tylko z jednego rdzenia procesora, bez względu na ich ilość. To kolejna modyfikacja, którą przeprowadzimy w msconfig.
Otwieramy msconfig, przechodzimy do zakładki „Rozruch” i wybieramy „Opcje zaawansowane„. Zaznaczamy okienko obok „Liczby procesorów„, wybieramy z listy maksymalną ilość i zapisujemy.
Oczywiście nie musimy korzystać z maksymalnej wartości, jednak teoretycznie, im więcej tym lepiej. W praktyce, wzrost wydajności może być znaczący lub też prawie niezauważalny. W skrajnych przypadkach może to spowolnić system, dlatego spróbujmy sami. Nie powinny pojawić się żadne błędy, jeśli jednak wystąpią i chcemy wrócić do standardowego ustawienia, odznaczamy pole, które wtedy zaznaczyliśmy i zapisujemy ponownie zmiany.
Jeśli system nie będzie chciał się uruchomić, przed rozpoczęciem ładowania systemu należy wcisnąć „F8” i wybrać „Ostatnia znana dobra konfiguracja” oraz odznaczyć powyższe pole już po uruchomieniu systemu.
Nie powinno być problemów, jednak u każdego może inaczej ta opcja zadziałać.

3. Zbędne funkcje systemu Windows.
Wchodzimy w START -> Panel sterowania -> Programy -> Włącz lub wyłącz funkcje systemu Windows.
W wyświetlonym oknie wybieramy funkcje, które mają zostać uruchomione z systemem. Po najechaniu myszką na daną opcję pojawi nam się mała podpowiedź z wyjaśnieniem do czego to służy. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy możemy to wyłączyć, nie zmieniajmy nic.
Wyłączyć możemy m.in: Gry, funkcje multimedialne (jeżeli nie korzystamy), platformę gadżetów jeśli również nie potrzebujemy żadnych bajerów i wiele innych. Polecam wyłączyć niektóre opcje i po ponownym uruchomieniu sprawdzić, czy nie spowodowało to żadnych błędów. Jeśli tak, włączmy je ponownie.

4. Zbędne usługi Windows.
Otwieramy START i wyszukujemy „services.msc”. Uruchamiamy znaleziony wynik i jeżeli chcemy wyłączyć cokolwiek, klikamy dwukrotnie na interesujący nas wynik i jako „Typ uruchomienia” wybieramy „Wyłączony„. Po pojedynczym kliknięciu pojawi nam się wyjaśnienie w lewej kolumnie. Polecam zapoznać się z nim przed dokonaniem zmian.
Zatem, co możemy wyłączyć? Najlepiej to, z czego nie korzystamy.

Nie potrzebujemy z pewnością takich dodatków jak:
– Propagacja certyfikatu
– Publikacja zasobów odnajdowania funkcji
– Przeglądarka komputera
– Rejestr Zdalny
– Routing i dostęp zdalny
– Serwer
– Telefonia
– Udostępnianie połączenia internetowego (ICS)
– Usługa Asystent zgodności programów
– Usługa modułu wyliczającego urządzenia przenośne
– Usługa raportowania błędów systemu Windows
– Usługa udostępniania w sieci Windows Media Player
– Usługa wprowadzania na komputer typu Tablet
– Usługi kryptograficzne
– Usługi pulpitu zdalnego
– WebClient
– Zasady usuwania karty inteligentnej

Jeżeli posiadamy odpowiednio dobry program antywirusowy, nie potrzebujemy także:
– Centrum zabezpieczeń
– Zapora systemu Windows
– Windows Defender
– Windows Update

To już koniec pierwszej części poradnika. Wzrost wydajności powinien zostać zauważony.